Rotterdamse stadstekenaars, het is inmiddels een echte traditie. Al voor het bombardement van 14 mei 1940, maar vooral tijdens de wederopbouw legden tekenaars de veranderingen in de stad vast. Tot eind jaren ’80 van de vorige eeuw gaf Stadsarchief Rotterdam jaarlijks opdrachten aan tekenaars. Rotterdam is door de snelle veranderingen een ideale inspiratiebron. Sinds 2018 is deze traditie door CBK Rotterdam en het stadsarchief Rotterdam in ere hersteld. En in samenwerking met de Kunsthal worden de tekeningen getoond die dan daarna in de collectie van het Stadsarchief worden opgenomen. In 2020 stond de Coronacrisis natuurlijk centraal en dat zal ook dit jaar weer zo zijn.

De Stadstekenaars 2021 zijn: Gwen Stok, Gemma Plum en Funs ‘Funzig’ JanssenErico Smit is er ook dit jaar weer bij.

Zij gingen de uitdaging aan om het vervolg van de coronacrisis en de opeenvolgende fasen met daarbij horende maatregelen te verbeelden. Gwen richt zich op de tweede lockdown en tekent hoe het leven buiten eruit ziet vanachter de ramen van Rotterdammers. Funs duikt in het nachtleven en tekent het leven op straat na het beëindigen van de avondklok. En Gemma onderzoekt hoe Rotterdammers in, onder andere de horeca en het onderwijs, met de maatregelen omgaan. 
De anderhalvemetersamenleving, het eindeloos binnen zitten, de avondklok, het leed, de moeilijke keuzes en de kritieke geluiden uit de samenleving komen in de tekeningen voorbij

De stadstekenaars zijn uit 64 aanmeldingen geselecteerd door een jury bestaande uit Hugo Borst  (Rotterdamse schrijver en  kunstliefhebber en verzamelaar)
Hedy Tjin (kunstenaar), Shehera Grot (Kunsthal), Ove Lucas (CBK Rotterdam) en Jantje Steenhuis en Wanda Waanders (Stadsarchief Rotterdam). 

Lees hier het artikel dat NRC op 15 april publiceerde over de stadstekenaars.

Gwen Stok

Gwen Stok (1983) is illustrator, kunstenaar én een groot liefhebber van comics en strips. In haar illustraties geeft ze subtiel en speels een inkijkje in de menselijke aard.
Tijdens de tweede harde lockdown ging Nederland voor een langere periode op slot. Iedereen bleef ook nu weer zoveel mogelijk thuis.Ze vraagt aan diverse Rotterdammers om foto’s van hun raamuitzichten op te sturen. Deze foto’s combineert ze met de indrukken die ze zelf tijdens haar wandelingen op doet en wat ze dagelijks in het nieuws verneemt. Dit is uitgewerkt in een beeldverhaal van losse tekeningen en een stripachtige leporello (zig zag gevouwen tekening), met als titel: Uitzicht. De leporello symboliseert de sleur van de harde lockdown en de dagen die in elkaar overlopen. De rode kleurtinten zijn gebaseerd op de routekaart van de maatregelen en verwijzen tegelijk ook naar de continue hangende dreiging.  Maar de behoefte aan perspectief en uitzicht, het loskomen van de ‘Tantaluskwelling’, voeren de boventoon.
 

 image

Gemma Plum

Grafisch ontwerper Gemma Plum (1975) is gefascineerd door menselijk gedrag en gaat als een grafisch journalist aan de slag. Ze observeert en bevriest vervolgens in nonchalante zwarte lijntekeningen wat haar opvalt aan emoties, houdingen en bewegingen. 

Als stadstekenaar gaat ze op zoek naar de verhalen van Rotterdammers die op verschillende manieren met corona te maken kregen. Ze interviewt leerlingen, docenten en een moeder van de Imeldaschool in het Liskwartier, medewerkers van restaurant Prachtig bij de Erasmusbrug en oprichter van de horecagelegenheden Bar, Poing en Sjatzi.


De verhalen lopen uiteen, maar toch zijn er veel overeenkomsten. Ze constateert dat tijdens de pandemie de nuances lijken te zijn weggevallen: je bent voor of tegen, je bent in gevaar of gevaarlijk, je past je aan of bent verloren; je floreert of gaat ten onder. Het gewone menselijke gedrag ligt onder vuur én onder de loep. In haar tekeningen van 1,5 meter breed zoekt Gemma die nuances op en laat zien dat niet alles zo zwartwit is.
 

 image

Funs 'Funzig' Janssen

Van wie is de stad? Deze vraag keert steeds in een andere gedaante terug in het werk van cinematografisch illustrator Funs Janssen (1993), alias Funzig. Funzig, verhuisde acht jaar geleden vanuit Limburg naar Rotterdam Zuid. In zijn werk zijn de stedelijke openbare ruimte en gentrificatie belangrijke thema’s.  Als stadstekenaar concentreert hij zich op het nachtleven. De avonden en nachten in de stad vindt hij magisch. Hij is gefascineerd door de reflecties en kleuren van de nacht. 


Funs bezoekt de plekken waar mensen na het beëindigen van de avondklok weer opnieuw samenkomen, zoals de West-Kruiskade en het Charloisse Hoofd. Hij observeert de samenkomst van mensen in de publieke ruimte en hun interacties met elkaar. Van krampachtig afstand houden van elkaar tot het verlangen naar vrijheid. De relaxte houding die langzaam ontstaat en uitgroeit tot bijeenkomsten met grotere groepen mensen. Met zijn schetsboek en telefoon legt hij de taferelen vast. Deze impressies zet hij met behulp van het 3D-programma Blender om naar een scene, waarbij hij de lichtpunten, zoals een lantaarn, de koplampen van een auto of een brandende sigaret, tot leven laat komen.Een spannend spel van licht en donker voltrekt zich in zijn stadsbeelden
 

 image

Erico Smit

Erico Smit (1985) houdt van observeren en analyseren. Hij gaat fietsend, lopend of met het openbaar vervoer de stad door met zijn camera’s, waaronder een GoPro. Vervolgens gaat hij deze situaties en de mensen met hun emoties zo accuraat mogelijk uitwerken. Smits tekeningen zijn een mix van analoge bewerkingen - met inkt, acrylverf en potlood - en digitale nabewerkingen. Zijn lijnenspel en kleurgebruik hebben iets onheilspellends. Hij kiest bewust voor de grijze kleuren vanwege de onzekere, grauwe periode.