In de zomer van 1970 vindt in het Kralingse Bos de moeder aller Nederlandse popfestivals plaats: het Holland Pop Festival. Naar schatting 70.000 tot 100.000 mensen bezoeken dit eerste meerdaagse festival op het Europese vasteland. ‘Kralingen’ is het Nederlandse antwoord op Woodstock, het legendarische Amerikaanse muziekevenement uit 1969.
25 jaar wederopbouw
Rotterdam viert een kwart eeuw bevrijding en wederopbouw met de grootschalige manifestatie C’70. Vijf maanden lang, van mei tot en met september 1970, staat de stad in het teken van een zeer groot aantal culturele, sportieve en educatieve activiteiten. Het meest in het oog springende attractie is een twee kilometer lange kabelbaan dwars door het centrum van de stad.
Lees op onderstaande pagina onder andere meer over de C'70 en het Holland Pop Festival.
Meerdaags popfestival
In aanvang naar de festiviteiten speelt de organisatie van C’70 met het idee een groot muziekevenement te houden. Als de 36-jarige vertegenwoordiger en buurtwerker Georges Knap zich meldt met het plan voor een popfestival aan de Plaszoom, krijgt hij alle ruimte. Samen met de 22-jarige boeker en grondlegger van Mojo Concerts, Berry Visser, tuigt Knap een driedaags festival op met een ronduit indrukwekkende line up. Behalve Nederlandse band als Focus en Ekseption en Supersister staan internationale groepen als The Byrds, Pink Floyd, Fairport Convention en Jefferson Airplane op het affiche.
Vrije seksuele moraal
Het zijn echter niet de bands die het festival legendarisch maken, maar de bezoekers. Als het popfestival op vrijdag 26 juni 1970 begint, gooien die alle remmen los. Naakt zwemmen in de Kralingse Plas, meisjes die met ontbloot bovenlijf dansen op de muziek, niemand neemt er aanstoot aan. Politieagenten in burger rapporteren met enige verbazing over de vrije seksuele omgangsvormen op het festival zonder dat er zich waarneembare excessen voordoen.
Drugsvrijstaat
Nog meer opzien baart het openlijk gebruik van o.a. hasj, wiet, ecstasy en LSD. Niet alleen wordt er flink geblowd, ook de handel in drugs vindt plaats in alle openheid. Ter voorbereiding op het evenement zien betrokken agenten en rechercheurs de film over Woodstock (1969) waar, vanwege het onverwacht hoge aantal bezoekers, de noodtoestand werd uitgeroepen. Ook op het in december 1969 gehouden Altamont festival in Californië ging het qua beveiliging behoorlijk mis met vier doden tot gevolg. Veelzeggend is de codenaam ‘Actie Nightmare’ voor de politie-inzet op het evenement. Dat op het Holland Pop Festival druggebruik geen strobreed in de weg gelegd wordt, heeft vooral te maken met de angst dat een grote politiemacht op het terrein agressie zou kunnen opwekken. Terughoudendheid en tolerantie zijn daarom de toverwoorden voor de acht, in ‘hippiekleding’ aanwezige informanten van de Rotterdamse recherche. Op het festivalterrein loopt slechts een enkele agent in uniform rond. Ook zij houden zich zo veel mogelijk op de achtergrond. Een groep van ca. 600 stewards, afkomstig van diverse sociale academies in het land, in ‘We help you’ shirts bieden hulp en informatie waar nodig.
Fliptent
Opvallend is ook de aanwezigheid van een 70 man sterk ‘Drug Releaseteam’ om het gebruik van verdovende middelen in goede banen te leiden. Dit team wordt begeleid door de Rotterdamse GGD-psychiater J.F. Caljé die een groot voorstander is van het legaliseren van softdrugs. Per festivaldag deelt het Drugteam ‘beursberichten’ op stencils uit. Daarin kunnen bezoekers de actuele prijzen bijhouden van de hard- en softdrugs die in Kralingen verkrijgbaar zijn. Ook waarschuwt het team voor malafide handelaren. In een speciale ‘fliptent’ kunnen festivalgangers met een bad trip tot rust komen.
Gedoogbeleid
Een dergelijke tolerante houding tegenover het gebruik van drugs was destijds totaal nieuw. Het bestraffen van middelengebruik bleek na het popfestival ingewikkelder te zijn geworden. Een speciale door de regering ingestelde commissie neemt de Opiumwet onder de loep. Later komt Kralingen dan ook te boek te staan als de bakermat van het Nederlandse gedoogbeleid. Dat neemt niet weg dat het nog tot 1976 zal duren voor het onderscheid tussen soft- en harddrugs wettelijk wordt vastgelegd.